Klop, klop, klop hier woon ik

Eindelijk, na jaren is het ervan gekomen. Een koppel pimpelmezen heeft het nestkastje dat ik in een pessimistische bui al had afgeschreven, uitgekozen om er een nest in te bouwen en vervolgens te zorgen voor nageslacht. In alle drukte, – keuken verbouwen weet u nog – was ik haast vergeten dat ze er zaten. Totdat ik vanmiddag een kloppen geluid op hout waarnam. Tegen beter weten in dacht ik een specht te horen, maar bij nadere inspectie bleek het om een kloppende pimpelmees te gaan. ‘Bij gebrek aan een bel, moet hij zeker kloppen van zijn vrouw voordat -ie binnenkomt’, dacht ik nog en vertelde dit ook aan Broer – die is erg handig en helpt mee met de verbouwing- . Broer keek me een ogenblik bevreemd aan en tikte vervolgens tegen zijn voorhoofd. Onder het boren en zagen door vertelde hij geduldig dat pimpelmezen snavelmarkeringen maken naast de opening van het nestkastje dat ze zich hebben toegeëigend. Door die snavelmarkeringen kunnen andere pimpelmezen zien dat ze niet welkom zijn in de kast. Het is zelfs zo dat de jongen van dit koppel zeer waarschijnlijk terugkomen naar hun geboorteplek en hetzelfde nestkastje zullen gaan gebruiken mits er geen andere snavelmarkeringen in gekerfd zijn.  Stinkend jaloers kan ik worden om zoveel vernuft en vooruitzien.

 afb. : internet

© lasja